پ پ پ پ

پائولو کوئیلو میگه: 

سفر بهترین دانشگاه زندگی محسوب می شود ، تو ممکن است یک خروار کتاب درباره یک شهر خوانده باشی اما تا وقتی آنجا نروی، نمی فهمی که آنچه خوانده ای زیاد به دردت نخورده است از طرفی در سفر است که تو از محیط خودت بیرون می آیی و اینست که خود را رها کنی.
مستقل و کمی گمگشته ؛ نیاز مند یاری دیگران هستی ؛ و این هم بخشی از شرایط انسانی است، موفقیت این رها شدن در این است که کسانی تو را یاری کنند تا راه خویش را بیابی ، هرچند که این را ه از پیش نوشته شده باشد. 

پ . ن 1 : امروز صبح قرار بود مطلب قبل رو کامل کنم اما اونقدر روز خوبی بود که حیفم اومد لحظات شیرینش رو ترک کنم و برم سراغ اون مطلب. 

پس به رسم یادگار اون مطلب رو نیمه کاره رها میکنم. 

تا هر وقت نگاهش کردیم یاد روز خوبی باشیم که در کنار هم بودیم. 

پ . ن 2 : 

مطلب بالا اونقدر خوب و آموزنده بود که دلم نیومد نظر خودم رو نگم. 

این اتفاق و آشنایی هر لحظه بیشتر از قبل برام عزیز و گرانبهاتر میشه. 

پس به حرفش گوش میدم و خودم رو در آغوشت رها میکنم تا به هر سمت و سویی که میخوای ببریم.  

پ . ن آخر : بازم هزار تا از تو و خودم ممنونم که با سخت نگیری و نگیر بودن در کنار هم روز قشنگی ساختیم.