این چند روز که گذشت

 نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر 

هر آن چه ناصح مشفق بگویدت بپذری 

ز وصل روی جوانان تمتعی بردار 

که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر 

نعیم هر دو جهان پیش عاشقان بجوی 

 که این متاع قلیل است و آن عطای کثیر

  

حالا که بهش نگاه میکنم تازه می بینم که این چند روز چقدر کنار هم خندیدیم و شوخی کردیم و  

از لحظه ها لذت بردیم. 

چه بهتر که هر چی دلخوری و اختلاف سلیقه بود رو فراموش کنیم. 

فقط لحظه های شیرین رو به یاد بسپاریم. مابقی همش بره توی زباله دان. 

یه زمانی میرسه که مثل الان که یاد روزهای اول آشناییمون میکنیم.  این روزها هم تبدیل به خاطره میشه و در موردشون حرف میزنیم. در مورد اینکه اولین بار چه حسی داشتیم وقتی بصورت زنده همدیگرو می دیدیم. 

یا وقتی که دیوونه بازیهای منو میدیدی و از خنده ریسه می رفتی و من هم از خنده هات کیف می کردم و توی پوست خودم نمی گنجیدم. 

یا اون جا که چنان خجالتت میدادم و لپهات سرخ میشد که پتو می کشیدی روی سرت. 

پس این روزها رو بخاطر میسپارم و امیدوارم باز هم در کنار هم مثل این روزها و حتی قشنگ تر از این داشته باشیم. 

دریا تو بهترین دریا هستی. 

دریایی که حاضرم توش غرق بشم و دیگه سونامی نباشم.  

تمام جوش و خروش و تحرکم رو حاضرم برای اینکه باز هم با تو این روزها رو تکرار کنم به تو ببخشم. 

همیشه در کنار من برای تو جای خالی هست و به یادت هستم . پس تو هم به یادم باش.  

با یاد هم زندگی میکنیم و هر وقت که شرایط داشته باشیم ، جای همدیگرو پر می کنیم . 

خوشبختیه تو آرزوی قلبیمه.