شب

در خیابانهای شب
جایی برای پرسه زدن من
 باقی نمانده است
چشمانت
همه مساحت شب راگرفته اند!

خورشید

خروس و شعر
دچار  خود بزرگ بینی اند
چون خیال می کنند
آفتاب صبح
از گلویشان طلوع می کند!

موسیقی

بارانهای اروپا
سوناتهای بتهون را می نوازند
و بارانهای سرزمینم
زخمهای "سید درویش"* را
و من بی تردید
هوادار این مرد اسکندرانی هستم
که ماه اندوه
و گلدسته های حسین (ع)در حنجره اش می درخشند!